Wspólnota Miłosierdzia Bożego

istnieje od początku założenia naszej przymorskiej parafii pw. Świętego Brata Alberta. Początkowo była to liczna grupa ludzi, aktualnie jest to siedem dziewięcioosobowych grup modlitwy. Dzięki staraniom wspólnoty, możliwe było ufundowanie kielicha z pateną, sztandaru „Jezu Ufam Tobie”, który towarzyszy nam podczas świąt i we wszystkich ważnych uroczystościach, ufundowanie ornatu z wizerunkiem Chrystusa Miłosiernego oraz współuczestniczenie w ufundowaniu jednego z witraży w naszym parafialnym kościele.

Istotą Wspólnoty jest szerzenie czci Miłosierdzia Bożego „w duchu zaufania Bogu i miłosierdzia wobec bliźnich”.

W postawie ufności wobec Pana Boga i miłosierdzia wobec drugiego człowieka, praktykowane są przez wspólnotę, formy kultu Miłosierdzia Bożego, które Pan Jezus przekazał Świętej Siostrze Faustynie, są to:

• Święto Miłosierdzia w pierwszą niedzielę po Wielkanocy – Msza Święta o godzinie 15:00,
• Koronka do Miłosierdzia Bożego – odmawiana codziennie przez każdego członka wspólnoty, o dowolnej godzinie,
  • Godzina Miłosierdzia – nabożeństwo, w każdy piątek o godz. 15:00.

Dodatkowo, praktykowane jest przez wspólnotę:

• Nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia, w każdy czwartek o 17:30,
• W pierwsze czwartki miesiąca, od marca do grudnia, Msza Święta w intencji – O uwielbienie Boga w Trójcy Świętej i Miłosierdziu,
• Przygotowanie dekoracji z kwiatów, do drugiego ołtarza w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, tj. Boże Ciało,
• Msze Święte Wspólnoty – w każdym kwartale roku, w piątek o 15:00,
• Udekorowanie kwiatami Krzyża Misyjnego oraz w miarę potrzeb i możliwości członków wspólnoty, podejmowanie w naszej parafii i poza, dzieł charytatywnych na rzecz ubogich.

Z formami Kultu Miłosierdzia Bożego, przekazanymi Świętej Siostrze Faustynie, związane są konkretne obietnice Pana Jezusa odpuszczenia win i kar. Chętnych, którzy pragną pogłębić swoją wiedzę na ten temat, zachęcamy do lektury pism, i dokumentów umieszczanych na portalu internetowym www.faustyna.pl. Strona internetowa prowadzona jest przez Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w którym Święta Siostra Faustyna odnalazła swoje powołanie.

Jezu Miłosierny za Twą Miłość Miłosierną niech będzie Bóg uwielbiony

Miłosierdzie Boże – najlepsza polisa na życie

Rozmowa z p. Urszulą Rojek nt. grupy Czcicieli Miłosierdzia Bożego w naszej parafii

 • Jakie są początki grupy modlitewnej czczącej Boże miłosierdzie w naszej parafii?

Kult Bożego miłosierdzia został zapoczątkowany w naszej parafii wraz z poświęceniem pierwszej kaplicy w roku 1988. Pani Halina Preiss, już dziś Świętej pamięci, zwróciła się z prośbą do ks. Proboszcza Eugeniusza Stelmacha o prowadzenie nabożeństw właśnie ku czci Boże go miłosierdzia. Grupa chętnych do włączenia się w to dzieło od razu była dość liczna – ok. 100 osób. Od początku Wielkiego Postu 1988 r. w każdy drugi czwartek miesiąca była sprawowana Msza św. w intencji „uwielbienia Boga w Trójcy i Miłosierdziu”, po której miała miejsce adoracja prowadzona przez świeckich. Pięć lat później, w roku 1993, nabożeństwa te były odprawiane już w każdy czwartek. Ja należę do grupy Czcicieli Miłosierdzia Boże go od samego początku. W roku 1991 zostałam animatorką i pełnię tę funkcję do dziś.

• Ilu członków liczy grupa, kiedy odbywają się spotkania, jaki mają przebieg?

Dzisiaj w naszej parafii istnieje 30 grup, których członkowie codziennie odmawiają Nowennę oraz koronkę do Bożego miłosierdzia. Jest to modlitwa zaproponowana przez św. Siostrę Faustynę Kowalską w jej „Dzienniczku”. My tę nowennę odmawiamy w sposób nieustanny, wymieniając się w ramach grupy modlitwami wyznaczonymi na kolejne dziewięć dni nowenny (podobnie jak w Żywym Różańcu wymienia się kolejnymi tajemnicami w ramach róży). W sumie da je to ponad 300 osób, które dzień w dzień modlą się indywidualnie koronką. Ponadto w każdy czwartek o godz. 17.30 ma my nabożeństwo w kościele przed obrazem Jezusa Miłosiernego. Raz w miesiącu, w pierwszy czwartek, uczestniczymy także we Mszy świętej wieczornej, która jest sprawowana z prośbą o uwielbienie Boga w Trójcy i Miłosierdziu.

• Czym jeszcze żyje ta grupa modlitewna?

Kiedyś członkowie naszej grupy sporo pielgrzymowali. Od bywaliśmy za graniczne pielgrzymki do Rzymu, Lourdes, La Salette i najdłuższą – do Fatimy. Pielgrzymowaliśmy, także po różnych sanktuariach w kraju. Za wsze było bardzo dużo chętnych na te wyjazdy, nie raz nie starczał cały autokar. Te raz jest już troszkę inaczej – czas upływa, a nam przybywa kolejnych lat. Sporo z nas znacznie się postarzało, więc o takie wyjazdy nie jest już tak łatwo.

• Kto opiekuje się grupą?

Naszym pierwszym opiekunem był kleryk, a potem diakon i ksiądz Marek Kapusta. W roku 1994 ufundowaliśmy nawet obraz Jezusa Miłosiernego i ofiarowaliśmy go parafii rodzinnej ks. Marka w Radziejach. Tam też rozprowadzaliśmy materiały o kulcie Bożego miłosierdzia, w wyniku czego powstała tam także grupa czcicieli. Kolejnymi opiekunami byli ks. Józef Trunowicz oraz ks. Ireneusz Baryła. To od czasów obecności tego ostatniego nabożeństwo czwartkowe prowadzi zawsze kapłan, a my włączamy się w tę wspólną modlitwę w ławkach. Obecnym opiekunem grupy, podobnie jak Żywe go Różańca, jest ks. Proboszcz Grzegorz Stolczyk.

 • A skąd u Pani wzięło się natchnienie do kultu Bożego Miłosierdzia?

Zanim powstała u nas grupa, znalazłam w książeczce do nabożeństwa, jak odmawiać koronkę do Bożego miłosierdzia. Odprawiałam ją codziennie prywatnie. W tamtych czasach, w latach osiemdziesiątych, nabożeństwo do Bożego miłosierdzia nie było jeszcze tak popularne jak dziś. W zasadzie wiedziało o nim i praktykowało go niewielu. Dziś pod tym względem sporo się zmieniło. Olbrzymią zasługę w tym względzie ma papież Jan Paweł II. Gdy poważnie zachorowała moja poprzedniczka, p. Halina Preiss, ks. Marek Kapusta zaproponował wybory nowej animatorki. Wybrano mnie jednogłośnie i tak do dnia dzisiejszego służę naszej wspólnocie. Kiedyś prowadziłam także nabożeństwo, modlitwy, pieśni, koronkę. Jeżdżę także co miesiąc na modlitewno-informacyjne spotkanie do sanktuarium Bożego miłosierdzia we Wrzeszczu. Pilnuję także, aby co miesiąc w pierwszy czwartek miesiąca była odprawiana w kościele Msza św. o uwielbienie Boga w Trójcy Świętej i Miłosierdziu. Zbieram od członków składki po złotówce, jako ofiarę na te Msze święte. Wtedy nasza wspólnota uczestniczy w tej Eucharystii i przygotowuję jej oprawę liturgiczną. Kolejne grupy przygotowują dary ofiarne, które niesione są w procesji.

• Czy w jakiś sposób sama Pani doświadczyła Bożego miłosierdzia w swoim życiu? Czy chce się Pani tym podzielić z naszymi czytelnikami? 

W 1999 r. byłam operowana i bardzo się tej operacji bałam. Dostałam „głupiego jasia”, który powinien był mnie uspokoić, a mimo to strach się pogłębiał. Wciąż wzywałam więc Bożego miłosierdzia. Po operacji, gdy anestezjolog mnie obudził, miałam przed oczami postać Jezusa Miłosiernego. To bardzo utwierdziło moją wiarę. Wiele jest także takich drobnych sytuacji w życiu codziennym, gdy potrzebuję pomocy w różnych sprawach. Wzywam wtedy z ufnością pomocy Bożego miłosierdzia i nie doznaję zawodu. Wierzę bardzo mocno, że Jezus Miłosierny nade mną czuwa nieustannie.

• Jak zachęciłaby Pani naszych parafian do oddawania czci Bożemu miłosierdziu?

Tego, kto nie jest w grupie czcicieli, zachęcam bardzo serdecznie do zapisywania się. Każdego chętnego skieruję do zelatorki odpowiedniej grupy, aby zaznajomić się i wprowadzić w to nabożeństwo. Tak się składa, że powoli członkowie-weterani naszej wspólnoty się wykruszają. Potrzebujemy więc wsparcia i zasilenia młodszymi. Wszystkich ich przyjmujemy bardzo serdecznie i ogarniamy naszą modlitwą. Tych, którzy nie są zdecydowani, aby formalnie przystąpić do naszej grupy, zapraszamy do kościoła na wspólne nabożeństwa w każdy czwartek o 17.30, a także do prywatnego powierzania siebie i całego świata Bożemu miłosierdziu. „Jezu, ufam Tobie” – to najpewniejsze ubezpieczenie na życie.

• Serdecznie dziękuję za rozmowę. 

Rozmawiał ks. Krzysztof Grzemski